- THR LANCET
- Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016
Το μοριακό προφίλ είναι εφικτό σε ασθενείς με προχωρημένο μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα και βοηθά στον προσανατολισμό προς στοχευόμενες θεραπείες.
Υπόβαθρο
Το μοριακό προφίλ των ασθενών με προχωρημένο μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα (NSCLC) για γνωστούς ογκογόνους παράγοντες συνιστάται κατά τη διάρκεια της συνήθους ιατρικής φροντίδας. Ωστόσο, σε εθνικό επίπεδο, η σκοπιμότητα και οι επιπτώσεις στα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι άγνωστες. Στόχος μας ήταν η αξιολόγηση των χαρακτηριστικών, του μοριακού προφίλ και των κλινικών αποτελεσμάτων των ασθενών που εξετάσθηκαν κατά την περίοδο 1 έτους από ένα πανεθνικό πρόγραμμα που χρηματοδοτήθηκε από το Γαλλικό Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο.
Μέθοδοι
Αυτή η μελέτη περιελάμβανε ασθενείς με προχωρημένο NSCLC, που εξετάζονταν τακτικά για μεταλλάξεις του EGFR, αναδιατάξεις του ALK, όπως και μεταλλάξεις των HER2 (ERBB2), KRAS, BRAF και PIK3CA από 28 πιστοποιημένα περιφερειακά κέντρα γενετικής στη Γαλλία. Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν διαδοχικά κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 1 έτους από τον Απρίλιο του 2012, έως τον Απρίλιο του 2013. Μετρήσαμε τη συχνότητα των μοριακών μεταβολών στα έξι γονίδια που εξετάζονται κατά ρουτίνα, το χρόνο ολοκλήρωσης στην απόκτηση των μοριακών αποτελεσμάτων και τα κλινικά αποτελέσματα των ασθενών. Αυτή η μελέτη καταχωρίστηκε στο ClinicalTrials.gov,
με αριθμό NCT01700582.
Ευρήματα
Διεξήχθησαν 18679 μοριακές αναλύσεις σε 17664 ασθενείς με NSCLC (σε ασθενείς με γνωστά δεδομένα, η διάμεση ηλικία ήταν 64,5 έτη [εύρος 18-98], το 65% ήταν άνδρες, το 81% ήταν καπνιστές ή πρώην καπνιστές, ενώ το 76% είχαν αδενοκαρκίνωμα). Το μέσο διάστημα μεταξύ της έναρξης της ανάλυσης και της παροχής της γραπτής έκθεσης ήταν 11 ημέρες (IQR 7-16). Καταγράφηκε μία γενετική μεταβολή σε περίπου 50% των αναλύσεων. Αναφέρθηκαν μεταλλάξεις του EGFR σε 1947 (11%) από 17.706 αναλύσεις για τις οποίες υπήρχαν διαθέσιμα δεδομένα, μεταλλάξεις HER2 σε 98 (1%) από 11.723, μεταλλάξεις KRAS σε 4.894 (29%) από 17.001, μεταλλάξεις BRAF σε 262 (2%) από 13.906 και μεταλλάξεις PIK3CA σε 252 (2%) από 10.678. Οι αναδιατάξεις ALK αναφέρθηκαν σε 388 (5%) από 8.134 αναλύσεις. Η μέση διάρκεια της παρακολούθησης κατά τη στιγμή της ανάλυσης ήταν 24,9 μήνες
(95% ΔΕ 24,8–25,0). Η παρουσία μιας γενετικής τροποποίησης επηρέασε τη θεραπεία πρώτης γραμμής για 4.176 (51%) από 8.147 ασθενείς και συσχετίστηκε με σημαντική βελτίωση στο ποσοστό των ασθενών που πέτυχαν συνολική ανταπόκριση στη θεραπεία πρώτης γραμμής (37% [95% ΔΕ 34,7-38,2] για την παρουσία μιας γενετικής αλλοίωσης έναντι 33% [29,5-35,6] για την απουσία μιας γενετικής αλλοίωσης, p=0,03) και σε θεραπεία δεύτερης γραμμής (17% [15,0-18,8] έναντι 9% [6,7-11,9], p<0,0001). Η παρουσία μιας γενετικής αλλοίωσης συσχετίστηκε επίσης με τη βελτίωση της πρώτης γραμμής επιβίωσης χωρίς εξέλιξη (10,0 μήνες [95% ΔΕ 9,2-10,7] έναντι 7,1 μήνες [6,1-7,9], p<0,0001) και συνολική επιβίωση (16,5 μήνες [15,0-18,3] έναντι 11,8 μήνες [10,1-13,5], p<0,0001) σε σύγκριση με την απουσία μιας γενετικής αλλοίωσης.
Ερμηνεία
Το μοριακό προφίλ ρουτίνας σε εθνικό επίπεδο των ασθενών με προχωρημένο NSCLC είναι εφικτό. Η συχνότητα των γενετικών αλλοιώσεων, οι αποδεκτοί χρόνοι για τη λήψη των αποτελεσμάτων της ανάλυσης και το κλινικό πλεονέκτημα που παρέχεται από την ανίχνευση μιας γενετικής αλλοίωσης, υποδεικνύει ότι αυτή η πολιτική παρέχει κλινικό όφελος.